Czytelnicze podsumowanie grudnia

W grudniu przeczytałam 10 książek, w tym kilka naprawdę dobrych i wartych polecenia. Jak zawsze królują kryminały ;) Zapraszam na czytelnicze podsumowanie grudnia ;)

źródło

• Otchłań pożądania (Megan Hart)

Mam na imię Mary, Brandy, Honey, Amy - co miesiąc inaczej. Czasami Joe nawet nie pyta mnie o imię. Ale zawsze umie sprawić, bym płonęła, kiedy poczuję na ciele dotyk jego ust i rąk. Nieważne, kim jestem i gdzie mnie poznał. Seks z nim jest zawsze wspaniały. Nigdy nie mam dość i niecierpliwie czekam na następne spotkanie.Tak naprawdę nazywam się Sadie. Raz w miesiącu Joe opowiada mi o swoich ostatnich podbojach. Ja tylko słucham. Nie domyśla się, że w wyobraźni gram rolę każdej dziewczyny, z którą spędził noc. Te seksualne fantazje stały się moją obsesją. Wciągają mnie w mroczną otchłań…Wiem, że to złe, mój mąż by tego nie zrozumiał, ale nie umiem przestać. Jeszcze nie teraz… (lubimyczytac.pl)

"Otchłań pożądania" to trzecia książka Megan Hart, którą miałam przyjemność czytać i z całą pewnością mogę powiedzieć, że najlepsza z tego trio.

Istnieje wiele poradników, które mówią, jak radzić sobie z niepełnosprawnością najbliższej osoby, jak się nią opiekować, wiele poradni oferuje wsparcie psychiczne. Jednak co zrobić z zabijającą wręcz tęsknotą za bliskością fizyczną? Za utraconą swobodą, dotykiem, poczuciem spełnienia? Główna bohaterka Sadie znajduje się właśnie w takiej sytuacji - jej mąż uległ poważnemu wypadkowi, jest sparaliżowany - ta sytuacja przewraca ich życie do góry nogami. Jedynym wytchnieniem dla Sadie jest pierwszy piątek każdego miesiąca...

Książka dostarczyła mi wiele emocji - wręcz płakałam przy opisach intymnych relacji Sadie i jej męża, tak trudnych, tak niesprawiedliwych, tak bolesnych. Wszystko zostało opisane adekwatnym językiem - bez wulgaryzmów, ale również bez cenzury. Opisy scen łóżkowych w "Otchłani pożądania" są po prostu smaczne - nie zawstydzające, ale też nie bulwersujące.

Dzięki tej książce doświadczyłam wiele wzruszeń - należy ona do kategorii literatury erotycznej, ale ja z całą stanowczością twierdzę, że jest to również bardzo dobra powieść psychologiczna.

8/10

źródło

• Egzekutor (Chris Carter)

Policja w Los Angeles odkrywa na stopniach kościoła ociekające krwią pozbawione głowy ciało księdza. Sprawca starannie je ułożył: nogi duchownego leżą wyprostowane, ramiona złożone na piersi jak do modlitwy, a w miejscu, gdzie powinna być głowa, spoczywa łeb psa… Na klatce piersiowej widnieje napisana krwią cyfra 3. Detektyw Robert Hunter myśli początkowo, że to zabójstwo rytualne, jednak gdy okrutnie okaleczonych ciał przybywa, ze zgrozą odkrywa, że wszystkie ofiary umarły w sposób, który je najbardziej przerażał. Tylko skąd morderca mógł znać ich najgorsze koszmary? (lubimyczytac.pl)

"Egzekutor" to moja pierwsza przygoda z twórczością Chrisa Cartera, ale już wiem, że nie ostatnia. Książkę przeczytałam w jeden dzień - niezwykle trzyma w napięciu do samego końca. Początkowo niepowiązane ze sobą wątki wywołały u mnie konsternację, ale oczywiście wszystko z każdą przewróconą kartką zaczęło się wyjaśniać. Po raz pierwszy spotkałam się z tak krótkimi rozdziałami - na kartkę/dwie. Z początku bardzo mi to przeszkadzało, jednak z biegiem czasu przestałam na to zwracać uwagę, co zwiększyło przyjemność lektury. Ciekawi bohaterowie, od Roberta Huntera po tytułowego egzekutora. Historia ciekawie skonstruowana - ja raczej nie próbowałam rozwiązać zagadki "kto jest mordercą?", aczkolwiek zawsze mam podświadomie swoje typy - tutaj jednak nie trafiłam. I mam w sumie małą uwagę - Hunter? To jest tak strasznie tendencyjne... (Simon Becket napisał serię książek, której głównym bohaterem jest David Hunter). Autor mógł się chociaż trochę wysilić i wymyślić mniej tendencyjne nazwisko.

Nie pozostaje mi nic innego, jak trochę cofnąć się w czasie i sięgnąć po "Krucyfiks" Chrisa Cartera.

7/10

źródło

• Rany kamieni (Simon Beckett)

Rany kamieni - tu wszystko jest inne: bohater, sceneria, tylko Beckett jest taki sam:
Mistrz wyrafinowanej prozy, oszczędnych środków, bogatego języka, plastycznych opisów. Mistrz emocji, mistrz nastroju, strachu i tajemnicy.
Ale tym razem poszedł dalej i inną drogą. Tu sam narrator, wszyscy i wszystko jest tajemnicą. Każda scena rodzi zagadkę. Każde wyjaśnienie rodzi jeszcze trudniejsze pytania. Tajemnice osaczają. Napięcie i niepewność rośnie. I strach, który chwycił za gardło w pierwszej scenie, zacieśnia swój uścisk i dławi.
To głęboka, mądra, pełna zadumy nad losem i naturą ludzką powieść ubrana w formę literackiego thrillera psychologicznego.
Ktoś ucieka… przez pola gdzieś we Francji. W zagajniku parkuje luksusowe audi. W strumieniu usiłuje zmyć krew z fotela, z pasa i rąk… Zaciera wszelkie ślady. Zabiera plecak i odchodzi. I zabiera coś jeszcze…
W nieznośnym upale wśród obezwładniającej ciszy i w paraliżującym słońcu idzie przed siebie. Tylko dokąd? Tego nie wie. Nie ma pieniędzy, żadnych planów, za to ma siniaki na twarzy. Dowiadujemy się, że jest Anglikiem. Widzimy, że jest inteligentny i wrażliwy. Domyślamy się, że jest młody. Wiemy, że musi się ukrywać…
W desperacji wchodzi do ogrodzonego drutem kolczastym lasu i dociera do wyglądającej na opuszczoną farmy. Prosi o wodę młodą tajemniczą kobietę z dzieckiem na ręku…
Nie spodziewa się, jak szybko i w jakich dramatycznych okolicznościach będzie mu dane tu wrócić. I w jak deliryczno-surrealistycznej scenerii, przywodzącej na myśl scenerię największych XIX i XX-wiecznych mistrzów prozy, będzie uwięziony - a może ocalony.
To brzydko-piękne odcięte od świata miejsce i jego zagadkowi mieszkańcy są wielką mroczną tajemnicą. Choć w tej nieodgadnionej dziwności wszystko i wszyscy są aż do bólu prawdziwi – w swoich słabościach, porywach szlachetności, w swoich zbrodniach i karach… (lubimyczytac.pl)

Piąta książka Becketta wydana w Polsce. Pierwsza, która nie jest wliczana w serię o Davidzie Hunterze. No właśnie.

"Rany kamieni" to zdecydowanie powieść zupełnie inna, w porównaniu do tych, którymi do tej pory raczył nas Beckett. Nie ma rozkładających się ciał, wartkiej akcji, psychopatycznych morderców. W najnowszej pozycji historia zaczyna się niejasno - główny bohater (Sean) ucieka, porzuca auto, wpada w pułapkę ustawioną na zwierzynę (tak przynajmniej początkowo myśli...), budzi się po kilku dniach w stodole z opatrzoną nogą. Chce uciekać dalej, ale nie może chodzić, więc zostaje uziemiony na nieznanej mu farmie, pod opieką dwóch nieznanych mu dziewcząt i ich rozjuszonego ojca. W ten sposób główny bohater zaczyna wieść niespokojne życie, pracując na farmie i powoli odkrywając sekrety rodziny.

Wiele miejsca w książce zajmują przemyślenia Seana, jego spostrzeżenia oraz retrospekcje. Akcja oczywiście na końcu przyspiesza, a zakończenie jest dla mnie (o dziwo!) satysfakcjonujące.

"Rany kamieni" w moim odczuciu nie można w żaden sposób porównać do serii o Davidzie Hunterze - ta książka jest po prostu inna. Nie lepsza, nie gorsza. Po prostu inna.

6/10

źródło

• Grobowy zmysł (Charlaine Harris)

Martwi leżą dosłownie wszędzie. Harper wyczuwa ich grobowym zmysłem.
Harper zarabia na życie czymś w rodzaju słuchu i węchu, ale…metafizycznego. „Czuje” człowieka, który wybrał się na polowanie ze swoim wrogiem i od lat leży w zaroślach pod tamtym drzewem. Widzi kości pechowej kelnerki, co obsługiwała niewłaściwą osobę i skończyła pod dachem opuszczonej rudery. Słyszy historię nastolatka, który wypił za dużo w nieodpowiednim towarzystwie. Podły los zgotował mu płytki grób w sośniaku.
Gdzieś tam, wśród zwłok zakopanych w ogródku, zatrzaśniętych w bagażnikach porzuconych aut, obciążonych blokami cementu i zatopionych w jeziorze, może być jej siostra. (lubimyczytac.pl)

"Grobowy zmysł" to ciekawa książka z niebanalnym (jak dla mnie) szkieletem historii, na której oparte są wydarzenia w niej zawarte. No bo szczerze - gdzie jeszcze przeczytamy o "hochsztaplerce", która ma dar odnajdywania zwłok? Ano raczej nigdzie, a przynajmniej ja się z tym nie spotkałam. Harper (bo o niej mowa) i jej brat Tolliver zarabiają dzięki temu darowi na życie, co nie zawsze spotyka się ze zrozumieniem - większość społeczeństwa odbiera to jako żerowanie na ludzkiej tragedii. 

Harper i Tolliver przyjeżdżają do Sarne na kolejne zlecenie - tym razem dziewczyna ma znaleźć ciało zamordowanej nastolatki Teenie. Oczywiście ciało zostaje odnalezione przez główną bohaterkę, która oprócz wibracji, jakie odczuwa w pobliżu martwych ciał, widzi również ostatnie sekundy życia ofiary i potrafi wskazać przyczyny śmierci. Odnalezienie ciała Teenie oraz fakty, jakie przedstawia Harper w związku z jej śmiercią, bardzo się komuś w Sarne nie podobają i to prowadzi do serii niefortunnych wydarzeń.

Książka jest napisana ciekawie i intrygująco - nie ma niepotrzebnego rozwlekania fabuły oraz zbytecznych opisów. Jedynie w pewnym momencie już się zupełnie pogubiłam kto, gdzie, z kim - chyba powinnam to sobie była rozpisać, aby połapać się w przedstawionej historii ;) Cieszy mnie fakt, że jest to pierwszy tom serii "Harper Connelly".

6/10

źródło

• Grób z niespodzianką (Charlaine Harris)

Martwi nie czują, ale czekają. Na kobietę, której piorun usmażył mózg.
Harper jest poszukiwaczem ciał. Takim Nieboszczykowym Licznikiem Geigera. Specyficzny talent do odnajdywania zwłok - swój szósty, grobowy zmysł - zyskała po porażeniu piorunem. Jest jedną z nielicznych osób na Ziemi, które przeżyły takie „pieszczoty”.Stała już nad wieloma dołami, w których porzucono lub ukryto zwłoki różnych nieszczęśników. Także nad grobami, w których razem ze zmarłymi spoczęły tajemnice ich zgonu. Skupiona nad ludzkimi szczątkami, widziała wiele śmierci.Ale ta mogiła zaskoczyła nawet ją. Tłokiem oraz natłokiem spraw, które nie pozwoliły zmarłym spoczywać w pokoju. A żywych zmuszały do… powiększenia grona nieboszczyków. I tak, z okolic cmentarnego horroru, wkraczamy w zaklęte rewiry rasowego kryminału. (lubimyczytac.pl)

Niestety druga część serii "Harper Connelly" już mnie trochę rozczarowała. Przy okazji "Grobowego zmysłu" przeczytałam opinię, że "odkrycie mordercy zaszkodziło powieści" - wówczas nie mogłam się zgodzić z tym stwierdzeniem. Jednak po lekturze tej książki już wiem, co autorka tego stwierdzenia miała na myśli. Opowieść jest wciągająca, czyta się ją lekko i przyjemnie, z ciekawością przerzuca kolejne kartki. Jednak z momentem wyjaśnienia zagadki, autorka w kilku niemalże zdaniach wyjaśnia, co się wydarzyło później, jakby od niechcenia i byle jak - i właśnie to niezbyt przypadło mi do gustu. Po ciekawej historii pani Harris w moim odczuciu lekceważy czytelnika, "rzucając" mu na "otarcie łez" po przeczytaniu książki parę zdań czegoś na kształt epilogu. No właśnie - na kształt. Generalnie "Grób z niespodzianką" przypadł mi do gustu, jednak jak dla mnie zakończenie pozostawia wiele do życzenia.

5/10

źródło

• Zakręty losu (Agnieszka Lingas-Łoniewska)

Pierwsza część trylogii o braciach Borowskich. Książka o miłości pierwszej, nieoczekiwanej i niezwykłej. Jej siła jest tak wielka, że odmienia ludzi i zdarzenia. I chociaż prowadzi do zbrodni, odkrywa przed bohaterami blask wielkiej namiętności...
Katarzyna rozpoczyna życie w nowym otoczeniu, gdy nagle pojawia się On… Dziewczyna boi się nadchodzącej namiętności, ale już wie, że będzie w to brnąć. Czuje, że zaczyna jej na nim zależeć… i to bardzo.
Krzysztof od początku wiedział, że z nią to będzie coś innego. Zastanawiał się nad swymi uczuciami i odkrywał w sobie coraz większe pożądanie. Nie przypuszczał, że ta miłość na zawsze odmieni jego życie…
Poruszająca opowieść o młodości uwikłanej w wybory, które odmienić mogą niejedno życie. Czy wiara w potęgę miłości zdoła uchronić bohaterów przed trudnościami, jakie niesie los? Czy ich marzenia o wspólnym życiu mogą się ziścić? (lubimyczytac.pl)

Dawno żadna książka nie dostarczyła mi tyle emocji. I nie przypominam sobie, żebym kiedykolwiek płakała podczas lektury czegokolwiek... 
Kaśkę i Krzyśka poznajemy, gdy obydwoje mają po 18 lat. Tylko 18 lat, a życie daje im w kość i ciągle czują się odpowiedzialni za wszystko, co się dzieje dookoła. Wyrzuty sumienia (czy słuszne?) nie dają im spokoju na wiele lat, po czym spotykają się ponownie. I znowu historia sprzed lat się powtarza, tylko że teraz jest już o wiele groźniej...
Rewelacyjna książka, którą przeczytałam niemalże w jeden wieczór z zapartym tchem. Rozbudowana fabuła, która wielu osobom może przeszkadzać, ale nie mnie. No i wątek prawniczy, z którym jak dotąd nie spotkałam się w żadnej polskiej powieści. Jestem historią przedstawioną przez autorkę zauroczona - zafundowała ona czytelnikowi piękne opisy emocji, jakie towarzyszyły głównym bohaterom podczas ich zmagań z brutalną rzeczywistością. 
Miłość to potężne uczucie. Źle pokierowana niestety może być destrukcyjna...

8/10

źródło

• Zakręty losu. Braterstwo krwi (Agnieszka Lingas-Łoniewska)

Kontynuacja pierwszej części trylogii o braciach Borowskich. Opowieść o tym, że honor, rodzina i miłość są w stanie walczyć nawet z największym zagrożeniem.
Katarzyna i Krzysztof po otrzymaniu mafijnego ostrzeżenia starają się żyć normalnie. Lecz przecież mafia nie wybacza i nie zapomina. I wkrótce mecenas Krzysztof Borowski otrzyma propozycję nie do odrzucenia. Ale wówczas brat marnotrawny – Lukas, powróci. Aby zmierzyć się z dawnymi pobratymcami, a obecnie wrogami, aby rozliczyć przeszłość i dokonać zemsty. Lecz nie wie, że na swojej drodze spotka kogoś jeszcze. Ją. Kobietę po przejściach, potrzebującą pomocy. Czy odnajdzie w sobie resztki człowieczeństwa? I czy Lukas potrafi naprawdę kochać?
Pasjonująca opowieść o odkupieniu win, braterstwie i wielkiej miłości. Bo każdy zasługuje na jeszcze jedną szansę. Czasami ostatnią. (lubimyczytac.pl)

Trzy lata po wydarzeniach opisywanych w "Zakrętach losu" Katka i Krzysiek wiodą uporządkowane życie - prowadzą wspólnie kancelarię, wybudowali dom na obrzeżach Wrocławia, starają się o dziecko. Wydawałoby się, że po tylu latach rozłąki i cierpienia wszystko układa się dobrze i państwo Borowscy wreszcie mogą odetchnąć z ulgą. Jednak pewnego dnia Krzysiek otrzymuje telefon od "klienta" z propozycją nie do odrzucenia...
Powieść świetnie się czyta, jednym tchem - musiałam już natychmiast wiedzieć, co się dalej wydarzy. Na początku nie przypadło mi do gustu, że postać Łukasza Borowskiego zyskała tyle uwagi w tej części, ale z każdą przewróconą kartką ten bohater coraz więcej zyskiwał w moich oczach. Jednak braterstwo krwi to bardzo silna więź, której nie można ot tak zerwać.

8/10

źródło

• Zakręty losu. Historia Lukasa (Agnieszka Lingas-Łoniewska)

Ostatnia część trylogii o braciach Borowskich przedstawia życie Łukasza „Lukasa” Borowskiego. Gangstera, handlarza, mordercy, lecz również ukochanego syna, brata i męża. To wycieczka w przeszłość do czasów, gdy Lukas stawiał swoje pierwsze kroki „na mieście”, aż w końcu stał się jednym z najważniejszych ludzi mafii, świadkiem koronnym i odkupicielem własnych win.
Bo za winy trzeba płacić.Błędy naprawić.Złe postępki zamienić na dobre.Bo ja jestem Lukas. Prosty chłopak z miasta.O gorącym sercu i zimnym spojrzeniu.I zawsze spłacam swój dług.Moje życie dopiero się zaczęło.A dług pozostał jeszcze niespłacony...
Wstrząsająca i wzruszająca opowieść człowieka, który przeżył wiele, widział prawie wszystko i potrafił równie mocno kochać, co nienawidzić. (lubimyczytac.pl)

Tak, jak się spodziewałam - trzecia część trylogii o braciach Borowskich okazała się klapą... Przeczytałam ją tylko dlatego, że nie lubię pozostawiać niedokończonych historii i chciałam się dowiedzieć, co dzieje się dalej z Katką i Krzyśkiem... Niestety tych informacji w trzeciej części było jak na lekarstwo, a sama historia Lukasa... Ciekawie było spojrzeć na wydarzenia opisane w pierwszych dwóch tomach z jego perspektywy, ale szczerze - średnio wierzę w taką szaleńczą miłość 26-latka do 16-latki... No nie oszukujmy się, przecież tych ludzi dzieliła przepaść, w każdym aspekcie życia. I ta jego "przemiana"? Jakoś mało realistyczne to wszystko.

5/10

źródło

• Ulubione rzeczy (S.J. Bolton)

Lacey Flint, młoda londyńska policjantka z ponurą, głęboko skrywaną przeszłością, jest zafascynowana postaciami seryjnych morderców, zwłaszcza najsłynniejszego: Kuby Rozpruwacza, nigdy nieschwytanego rzeźnika wiktoriańskiego Londynu. Ale jako detektyw nigdy jeszcze nie prowadziła sprawy zabójstwa, nie widziała z bliska zwłok. Aż do pewnego wieczoru,gdy na parkingu obok jej samochodu osuwa się na ziemię straszliwie poraniona kobieta, która umiera na jej rękach...Lace zostaje przewieziona na przesłuchania. Uczestniczy w śledztwie, ale wie, ze jest obserwowana. A potem dostaje list – przerażająco znajomy, przypominający jej coś, co – jak sądziła – pogrzebała głęboko w przeszłości.Naśladujący listy Rozpruwacza do Scotland Yardu. A kolejne zabójstwa są wierną repliką bestialskich zbrodni sprzed stu lat. Tyle że ich sceną są miejsca dobrze znane Lacey...Co łączy policjantkę z zabójcą… Kolejne tropy prowadzą do niej samej. A najważniejszą zagadką w tej makabrycznej szaradzie może okazać się odpowiedź na pytanie: kim naprawdę jest Lacey Flint… (lubimyczytac.pl)

Na początku dość opornie szło mi czytanie tej książki. Jej opis wydał mi się bardzo ciekawy, jednak pierwsze strony spowodowały mętlik w mojej głowie, nic do siebie nie pasowało. Dopiero z czasem zaczęłam odkrywać zawiłość przedstawionej historii a zakończenie było wisienką na torcie.
Lacey Flint poznajemy w dość nietypowych okolicznościach - na jej rękach umiera kobieta, ledwo co zaatakowana nożem. Wydawałoby się, że sprawca nie może znajdować się daleko, jednak on rozpływa się niczym mgła. Z czasem giną kolejne kobiety, a morderca ewidentnie upatrzył sobie Lacey - część dowodów w śledztwie nawiązuje do młodej policjantki. Pikanterii dodaje fakt, że wszystkie morderstwa są kopią tych dokonanych przed laty przez słynnego Kubę Rozpruwacza... Z biegiem historii odkrywane są coraz bardziej zatrważające karty z przeszłości Lacey...
Książka napisana jest tak, jak lubię najbardziej - każde słowo ma swoje miejsce i znaczenie, choćby początkowo wydawało się inaczej. Akcja jest wartka i trzyma w napięciu do ostatniej kartki. Chętnie sięgnę po kolejne tomy tej serii i mam nadzieję, że się nie rozczaruję.

7/10

źródło

• Karuzela samobójczyń (S.J. Bolton)

Druga bestsellerowa powieść z bohaterką Ulubionych rzeczy, policjantką z tajemniczą przeszłością, zafascynowaną postaciami seryjnych morderców.
Tym razem Lacey Flint ma wcielić się w rolę ofiary… 
Uniwersytet w Cambridge sceną zbrodni doskonałych: morderstw bez mordercy. Ofiary zabijają się same…
Cambridge tuż przed północą to miasto czarnych cieni i złotego światła. Reflektor prawie pełnego księżyca oświetla eleganckie niczym weselny tort budynki, filary wskazujące bezchmurne niebo jak kamienne palce,i nielicznych ludzi, którzy błądzą jeszcze po ulicach, jak zjawy, to pojawiając się w plamach światła, to niknąc w cieniu.
Kobieta stojąca na krawędzi jednej z najwyższych wież wygląda jak turystka podziwiająca widok. Powietrze u stóp wieży jest nieruchome. Na szczycie wieje wiatr. Na tyle silny, że włosy kobiety łopoczą wokół jej głowyjak flaga. Kobieta jest młoda i byłaby piękna, gdyby jej twarz nie była pozbawiona wszelkiego wyrazu. Gdyby w jej oczach było jakiekolwiek światło. To twarz kogoś, kto wierzy, że jest już martwy...
Uniwersytetem Cambridge wstrząsa seria tajemniczych samobójstw. Już kilkanaście dziewczyn odebrało sobie życie – w bardzo gwałtowny, krwawy, makabryczny sposób. Sposób, który każe doktor Evi Oliver, uniwersyteckiemu psychiatrze, podejrzewać, że to coś więcej niż zbieg okoliczności.
Do Cambridge przyjeżdża z Londynu Lacey Flint. Prowadzi śledztwo, udając studentkę. Niebawem ktoś zaczyna ją straszyć, wykorzystując jej najskrytsze lęki.
I zaczynają ją dręczyć te same niepokojące koszmary, o jakich mówiły dziewczyny, zanim odebrały sobie życie...  (lubimyczytac.pl)

Rewelacyjna książka! Przeczytałam ją w jeden dzień. Tak, jeden. Jak już raz wejdzie się w świat stworzony przez S.J. Bolton, to ciężko wrócić do rzeczywistości. Bardzo dobrze napisana powieść, wątek kryminalny na mistrzowskim poziomie. Retrospekcje, które mogą nieźle namieszać w głowie, ale z każdą przewróconą kartką odkrywamy historię, która mrozi krew w żyłach. I to pytanie odbijające się echem w głowie - o co tu chodzi?! Jak już odkryjemy prawdę, to ciężko uwierzyć, że w ludzkiej głowie mogą rodzić się tak chore rzeczy.
Książkę dodaję do Ulubionych i polecam ją przeczytać.

8/10

W 2013 roku przeczytałam 52 książki, czyli średnio wychodzi jedna na tydzień. Ale to jest tylko statystyka, gdyż w ciągu minionego roku przez 5 miesięcy czytałam jedynie rzeczy związane z magisterką i egzaminem, także przeczytałam 52 książki w 7 miesięcy. Eeeee, czyli ile na tydzień? Wyższa matematyka ;D Postanowienie na 2014 rok - przeczytać kolejne co  najmniej 52 książki ;)

A Wam jak szło czytanie w ostatnim roku? 

Zapraszam do dyskusji na temat wymienionych przeze mnie pozycji ;)

Podsumowań ciąg dalszy ;) Tym razem kosmetycznie i książkowo.

Ostatnio podzieliłam się z Wami moimi bardziej osobistymi przemyśleniami odnośnie mijającego roku. Dzisiaj przyszedł czas na przyziemniejsze rzeczy - czyli ulubieńcy i niewypały 2013 roku ;) Będzie to oczywiście moja wybitnie subiektywna lista ;)

Na początek - kosmetyczni ulubieńcy!

• Niewątpliwie jest nim maska do włosów Kallos Latte (pisałam o niej tutaj KLIK). Jeżeli chcę mieć pewność, że moje włosy będą wyglądały idealnie i zgodnie z moimi wymaganiami, zawsze sięgam po tą maskę. Po żadnej innej nie uzyskałam tak świetnego efektu, jak po tej - włosy się dobrze układają, są miękkie, nawilżone i och ach ;)

• Nawilżający krem do twarzy Happy per aqua FlosLek (KLIK), który jest nawilżający nie tylko z nazwy ;) Lekka konsystencja, szybko się wchłania i co najważniejsze - działa.

• Jedwab w płynie Green Pharmacy (KLIK) - świetnie zabezpiecza włosy, nie wysuszając ich przy tym. Specyfik, który ma z jedwabiem niewiele wspólnego, praktycznie same oleje w składzie i za to przede wszystkim lubię ten produkt.

• Woda kolońska Zielona herbata Yves Rocher (KLIK) to nie tylko ulubieniec mijającego roku, tylko już wielu mijających lat ;) Jest to zapach, który mi niesamowicie do mnie pasuje i nie potrafię się z nim rozstać.

• Wycofany już biedronkowy zielony krem do rąk BeBeauty (KLIK). Taaaaak, ciągle jeszcze mam zapasy ;) Jest świetny, po prostu go ubóstwiam - do rąk, do kremowania włosów, na końcówki. Nie wiem, co zrobię, jak już go zabraknie w mojej magicznej szafce...

Kosmetycznych ulubieńców mam więcej, ale ci wymienieni wyżej są niewątpliwie moimi hitami. I tak się zastanawiam, że nie trafiłam w mijającym roku na żadnego bubla... No żaden mi nie przychodzi go głowy! Wychodzi na to, że w tym roku trafiałam na same dobre kosmetyki ;)

No to teraz czas na książkowych ulubieńców ;) W mijającym roku przeczytałam naprawdę wiele dobrych książek, ale na potrzeby niniejszego podsumowania wybrałam the best of the best.

źródło

• Simon Beckett - seria "Dr David Hunter" (Chemia śmierci, Zapisane w kościach, Szepty zmarłych, Wołanie grobu) - ja generalnie lubuję się w kryminałach, a to, co zaserwował pan Beckett to dla mnie wisienka na torcie kryminałów. Każda z czterech historii wciągnęła mnie tak, że nie mogłam odłożyć czytnika - już, natychmiast musiałam wiedzieć, co wydarzy się za moment! Niebanalne wątki kryminalne, genialne i wręcz drastyczne opisy tego, co dzieje się z naszym ciałem po śmierci. Do tej pory pamiętam emocje, jakie towarzyszyły mi podczas lektury tej serii. Jest po prostu GENIALNA.

źródło

• Cassandra Clare - seria "The Mortal Instruments" (Miasto kości, Miasto popiołów, Miasto szkła, Miasto upadłych aniołów, Miasto zagubionych dusz) - dawno (a może nigdy?) żadna młodzieżówka mnie nie wciągnęła, jak ta seria. A zaczęło się niewinnie, bo od filmu... Z ciekawości przeczytałam pierwszy tom i wpadłam ;) Byłam tak zachłyśnięta światem stworzonym przez Cassandrę Clare, że przeczytałam wszystkie tomy praktycznie ciągiem, w półtorej tygodnia. Niesamowici bohaterowie, wartka akcja, humor a także groza, czyli wybuchowa mieszanka ;) Tak wybuchowa, że niecierpliwie czekam na ostatni (szósty) tom.

źródło

• Megan Hart - Otchłań pożądania. Twórczość pani Hart nie jest mi obca i przedstawiona przeze mnie pozycja to było moje trzecie spotkanie z tą autorką, jednak ta książka wywarła na mnie ogromne wrażenie. Jest klasyfikowana jako erotyk, ja bym jednak umieściła ją na półce z powieściami psychologicznymi. Nie chcę rozpisywać się nad jej fabułą (jej mini recenzja pojawi się w styczniu), dlatego powiem tylko tyle - jeżeli ktoś oczekuje czegoś więcej od literatury erotycznej, to ta pozycja z pewnością jest dla niego.

Niestety na książkowe niewypały w 2013 roku już trafiałam, aczkolwiek tutaj zaprezentuję tylko jeden bubel, przed którym Was pragnę przestrzec! :) Przypomnę tylko, że jest to moja SUBIEKTYWNA ocena, a co Wy z tym zrobicie, to już Wasza sprawa :)

źródło

Sara Fawkes - Na każde jego żądanie. Bardzo się cieszę, że przeczytałam tą książkę w zaledwie jeden dzień i nie musiałam poświęcać jej więcej czasu. Autorka ewidentnie poszła na łatwiznę i na fali popularności Fifty Shades of Grey napisała książkę bliźniaczo podobną do pierwowzoru. No doprawdy. Historia i sylwetki głównych postaci są identycznie zbudowane. Przeczytałam już sporo erotyków, większość inspirowana była Greyem, ale na Boga! Trafiałam na inspiracje, ale właśnie! Inspiracje! Nie kopie! Dobra, dość już tych wykrzykników ;) Szkoda czasu na te pozycję, a mogę polecić wiele lepszych erotyków.

To był mój subiektywny przegląd ulubieńców i jednego bezkonkurencyjnego bubla mijającego roku. Ciekawa jestem, czy Wasze przeglądy pokrywają się w jakimś stopniu z moim ;) A może dorzuciłybyście coś do mojej listy? Chętnie sięgnę po polecane przez Was książki!

Co było, co będzie?

2013 rok powoli się kończy, blogosferę powoli opanowują posty podsumowujące, ja również chciałabym dokonać takiego podsumowania. Nigdy tego nie robiłam - nie czułam potrzeby sumowania wydarzeń, zastanawiania się, co zrobiłam dobrze, co źle, nad czym mam popracować. Jednak życie bez planu, na hurra, przyjmowanie wszystkiego jak leci chyba się dla mnie skończyło.

Mijający rok  był dla mnie dobry - ciężki, ale owocny. Skończyłam studia, dostałam się na aplikację, powoli wkraczam w życie zawodowe. Jestem w szczęśliwym związku, planujemy ślub, wspólną przyszłość. Zakończyłam walkę z moim największym kompleksem - wyprostowałam zęby, zdjęłam aparat. Odkryłam na nowo przyjemność czytania. Staram się cieszyć z małych rzeczy. I jasno patrzę w przyszłość - mam odpowiednią osobę u boku. Wiem, że nie ma niczego ważniejszego od tego. Wszystko można przetrwać, jeżeli ma się z kim dzielić te dobre i złe chwile. Wszystko jest wtedy prostsze. I to jest najważniejsza lekcja, jaką dał mi 2013 rok. Czy oczekuję czegoś od 2014? Chyba tylko tego, żeby był kontynuacją bieżącego. Plany? Rozwijać się zawodowo, być szczęśliwą z moim partnerem, układać z nim życie. Organizować ślub i wesele i nie dać się przy tym zwariować. I nie zapominać w tym wszystkim o sobie, robić to, co sprawia mi przyjemność - czytać książki, oglądać dobre filmy, dbać o włosy, jeździć na rowerze... 

Życzę sobie i Wam, żeby wszystkie nasze plany się zrealizowały.

Zoom na usta: mini pomadki od Yves Rocher

Dzisiaj post, do którego dość długo się przekonywałam. Chcę pokazywać Wam również pomadki/szminki/błyszczyki itd., które mam w swojej kolekcji, ale jak je pokazywać, tylko maźnięciem na ręce? Ano na ustach byłoby najlepiej. No i do tych ust na blogu się przekonywałam, zwłaszcza, że moje nie są idealne, głównie dzięki bliźnie, którą nabyłam w dzieciństwie (nigdy nie zostawiajcie małych dzieci bawiących się pod stołem z psem!). Ostatecznie stwierdziłam, że raz kozie wiadomo co i oto dzisiaj mój mały debiut ;) Na pierwszy ogień idą mini pomadki z Yves Rocher. To są naprawdę maleństwa i trzeba bardzo uważać - ja na dzień dobry dwie połamałam, mimo że nie używałam prawie w ogóle siły przy malowaniu ust... 

No to zaczynamy ;)

Fromboise sorbet to delikatny róż, a jednak najbardziej intensywny kolor z całego zestawu mini pomadek. Przeze mnie najmniej używany, gdyż preferuję neutralne odcienie, zbliżone do koloru ust. 

Noisette craquante to bardzo delikatny brąz, idealny do dziennego makijażu. Neutralny kolor, który bardzo lubię.

Parme scintillant to kolor wpadający w fiolet. Najbardziej w tych pomadkach podoba mi się to, że mimo delikatnych kolorów, one dobrze kryją i nie pozostawiają prześwitów.

Rose miel to odcień, który jest najbardziej zbliżony do koloru ust i jest to najczęściej używana przeze mnie mini pomadka.

Rouge etincelles na pierwszy rzut oka wydaje się być intensywną czerwienią, jednak po nałożeniu na usta okazuje się, że jest to bardzo blady róż. Gdyby nie to, że dość niefortunnie ją ułamałam i bardzo ciężko się ją nakłada (a nie mam pędzelka), to z pewnością sięgałabym po nią częściej ;)

Ja jestem bardzo zadowolona z zakupu tego zestawu mini pomadek. Kosztował 9,90 zł a w tej cenie otrzymujemy 5 neutralnych kolorów, które z powodzeniem można stosować i na co dzień i na większe wyjścia. Dobrze kryją i całkiem długo się utrzymują na ustach - nie są "zjadane" przy pierwszej okazji. Nie wysuszają i są na tyle "przezroczyste", że nie trzeba lusterka, by poprawić makijaż ust w ciągu dnia. Na dodatek zajmują mało miejsca i można cały zestawik nosić ze sobą w torebce ;)

Co sądzicie o tym mini zestawie? 

Kolory trafiają w Wasz gust, czy może wolicie coś bardziej wyrazistego? :)

L'Biotica Biovax - maska do włosów keratyna+jedwab

Intensywnie regenerując maseczka do włosów keratyna+jedwab to jedna z nowości, jakie wypuściła na rynek marka Biovax. W sierpniu przedstawiłam recenzję innej nowości tej firmy - maskę z trzema olejami (KLIK). Nie byłam z niej jakoś specjalnie zadowolona, mimo że jednym z tytułowych olei jest kokosowy, na który moje włosy reagują dobrze. Jak jest w przypadku maski z proteinami? O tym przeczytacie poniżej ;)

Co o tej masce mówi sam producent?

Moja opinia

Podobnie jak wersję z trzema olejami, tę maskę kupiłam w SuperPharmie w promocji - wolę zrobić mały zapas, ale mimo wszystko taniej. Stosowałam ją niemalże co każde mycie na różne sposoby - z czepkiem, bez czepka, solo, z dodatkami. Moje włosy generalnie nie najlepiej reagują na wszelakie proteiny, więc tym większe było moje zdziwienie po pierwszym użyciu maski - wręcz efekt wow, świetny skręt, cud miód i orzeszki. No, potem nie było już tak pięknie. Włosy się puszyły, skręt był mocno rozluźniony, dlatego zaczęłam kombinować z dodatkami - próbowałam z różnymi olejami i aloesem i to był strzał w dziesiątkę. 

Jak widać powyżej, maska zawiera nie tylko proteiny, ale i sporo emolientów, dlatego teoretycznie równowaga powinna zostać zachowana, a moje włosy powinny reagować na nią neutralnie. A tu proszę, puszą się (a generalnie nie mają takich tendencji), skręt jest taki sobie i nietrwały. Wniosek zatem wysnuwa się sam - ta maska jest dla moich włosów dobra raz na jakiś czas (chyba że z jakimś olejem albo aloesem), natomiast jej długotrwałe stosowanie powoduje niezbyt ciekawe efekty.

Ostatecznej oceny tej masce nie wystawię, bo musiałabym to zrobić w dwóch kategoriach ("raz na jakiś czas" oraz "długotrwałe stosowanie"). Zdaję sobie sprawę, że zbiera ona w blogosferze bardzo pozytywne opinie, jednak moje włosy na dłuższą metę nie tolerują protein w takiej dawce. Z drugiej strony opisywana przeze mnie maska przeznaczona jest do włosów zniszczonych i bazuje na długotrwałym stosowaniu... Czyżby moje fale były w całkiem dobrej kondycji? ;)

Używałyście tej maseczki? Jesteście jej fankami, czy podchodzicie do jej działania sceptycznie?

Jak dla mnie ciągle wersja do włosów ciemnych pozostaje numerem 1 

(w kategorii masek Biovax oczywiście ;))

Włosowe podsumowanie listopada

Początek miesiąca to zwykle czas podsumowań - w moim wypadku zarówno włosowych, jak również czytelniczych. O książkach, z jakimi miałam przyjemność bądź nieprzyjemność obcować w ciągu ostatnich dwóch miesięcy mogłyście przeczytać wczoraj, za to dziś przychodzę do Was z podsumowaniem pielęgnacji moich włosów, które w listopadzie prezentowały się następująco:

Właśnie zauważyłam, że moje włosy są na tyle długie,
że kadr obejmuje również moje dłonie :)

Szału nie ma, ale pocieszam się, że wyglądają tak dzień po myciu, po spaniu, po reanimacji. Włosy ze zdjęcia zostały przed myciem potraktowane po raz pierwszy w karierze olejem musztardowym (same włosy, skalp nie), umyte szamponem Bambino, następnie osuszone i nałożone na nie została odżywka Nivea long repair (do odparowania wody), spłukana, na ociekające włosy nałożyłam odżywkę b/s Herbal Care lniana, końce oraz spodnią warstwę zabezpieczyłam jedwabiem z Green Pharmacy, do stylizacji użyłam żelu Bielenda z czarną rzepą (nową wersję). Potem ręcznikowanie w T-shirta i schnięcie naturalne.

Odnośnie samego oleju musztardowego - dość długo przekonywałam się do jego zastosowania (i nie chodziło o zapach:)). Generalnie w Internecie można znaleźć informacje, że jest on świetny do masażu skóry głowy - pobudza regenerację i wzrost włosa, poprawia mikrokrążenie, doskonale nawilża. Ja co do zasady sceptycznie podchodzę do nakładania czegokolwiek na skórę głowy, dlatego odstawiłam ten olej na bok. Ostatnio sobie o nim przypomniałam, robiąc porządki w szafce - i jeszcze raz zaczęłam szperać w otchłani Internetu na jego temat. I w sumie okazuje się, że spokojnie można go nakładać na długość, w celu nawilżenia - systematyczne olejowanie tym olejem ma nadać włosom pięknego blasku i witalności. Zawiera wiele dobroczynnych składników - żelazo, wapń, fosfor, potas, witaminy PP, B1. Olej musztardowy świetnie się sprawdzi do masażu całego ciała - doskonale sprawdzi się na skórze suchej. Działa również jako izolator, chroniąc ciało przed zimnem (podobno rewelacyjnie rozgrzewa zimne stopy, muszę kiedyś spróbować ;)). Szybko się wchłania, co tylko zwiększy przyjemność jego stosowania. (źródło informacji - skarbymaroka.pl oraz helfy.pl)

Powyższy schemat pielęgnacyjny stosowałam co mycie (ostatnio rzadsze, czasem nawet co 4 dni), tylko kosmetyków używałam zamiennie. Z olei - kokosowy, oliwkę Hipp, szamponów - Bambino, Joanna Naturia pokrzywa z zieloną herbatą, Yves Rocher zwiększający objętość włosów, z masek -  Kallos Latte (również do zmywania olei), Biovax z proteinami, z odżywek - Nivea long repair d/s, lniana Herbal Care b/s. Zabezpieczanie standardowo jedwabiem z GP.

Plan na grudzień - olejowanie, olejowanie, jeszcze raz olejowanie. Ciekawa jestem oleju musztardowego, po jednym razie jeszcze nie jestem w stanie za wiele o nim powiedzieć.

A jak Wasze włosy w listopadzie? :)

PS Zakładka z miesięcznymi podsumowaniami mojej włosowej pielęgnacji została przeze mnie troszkę zaktualizowana. Przy każdym miesiącu znajdziecie zdjęcie włosów z danego miesiąca, w ten sposób bez problemu będziecie mogły zerknąć, co w danym miesiącu na nie wpływało. (KLIK)

Czytelnicze podsumowanie października i listopada

Większość mojego wolnego czasu w ciągu ostatnich dwóch miesięcy mogłam wreszcie poświęcić jednej z moich ulubionych czynności, czyli czytaniu. Po trzech miesiącach posuchy niemal rzuciłam się na książki... Co przeczytałam? Co polecam? O tym przeczytacie poniżej ;)

• Demony Dextera (Jeff Lindsay)

Dexter Morgan: za dnia sumienny pracownik policyjnego laboratorium kryminalistycznego, w nocy seryjny morderca, który wymierza własną sprawiedliwość... innym seryjnym mordercom. Nagle pojawia się naśladowca. Zabija dokładnie w stylu Dextera - z tą samą maestrią, z tą samą finezją. Dexter jest najpierw dumny, że ktoś czerpie inspirację z jego niepowtarzalnych pomysłów. Potem pełen podziwu dla artyzmu tego drugiego. A w końcu zaczyna wątpić, czy w ogóle jest jakiś drugi... (lubimyczytac.pl)

Jak tylko usłyszałam, że jeden z moich ulubionych seriali powstał na podstawie serii książek, natychmiast postanowiłam ją przeczytać. I muszę przyznać, że rozczarowałam sie pierwszym tomem. Zwykle jestem zdania, że to książka jest "lepsza" od filmu/serialu, który jest nią inspirowany, ale w tym przypadku w moim odczuciu sytuacja jest odmienna. To scenarzyści odwalili kawał dobrej roboty, nadając postaciom wiele kolorytu i charakteru oraz komplikując przedstawianą historię. 

Miałam bardzo mieszane uczucia po przeczytaniu książki. Mam nadzieję, że kolejne części pozytywnie mnie rozczarują.

5/10

• Kwiaty na poddaszu (Virginia Cleo Andrews)

Wciągająca historia o rodzinnych tajemnicach i zakazanej miłości. Szczęśliwą z pozoru rodzinę Dollangangerów spotyka tragedia – w wypadku samochodowym ginie ojciec. Matka z czwórką dzieci zostaje bez środków do życia i wraca do swego rodzinnego domu. Niezwykle bogaci rodzice, mieszkający w ogromnej posiadłości, wyrzekli się córki z powodu jej małżeństwa z bliskim krewnym, a narodzone z tego związku dzieci uważają za przeklęte. W tajemnicy przed dziadkiem rodzeństwo zostaje umieszczone na poddaszu, którego nigdy nie opuszcza. Dzieci żyją w ciągłym strachu, nie dojadają. W dodatku brat z siostrą niebezpiecznie zbliżają się do siebie... (lubimyczytac.pl)

Przeczytałam tę powieść jednym tchem. Książka napisana jest bardzo ciekawym językiem, który w ogóle nie męczy - czyta się z lekkością i łatwością. Nie ma zbędnych przeciągnięć i opisów, cały czas historia trwa i się rozwija. 
Makabryczne przeżycia głównych bohaterów na długą odcisną się w mojej pamięci.

7/10

• Dekalog dobrego Dextera (Jeff Lindsay)

Dexter, przystojny i czarujący potwór, wciąż trzyma się swojej zasady: morduje tylko innych morderców. Nikt nie podejrzewa, że wzorowy pracownik policyjnego laboratorium nocami staje się katem twórczym wirtuozem zbrodni. Nikt, poza jednym wścibskim policjantem. Ciekawski sierżant to pierwszy problem naszego bohatera. Drugi to utalentowany rywal, przy którym metody pracy Dextera wydają się dziecinną zabawą... (lubimyczytac.pl)

No i niestety ta część okazała się gorsza od poprzedniej. Razi mnie bylejakość postaci, zbyt wiele przemyśleń głównego bohatera. Styl, jakim napisana jest ta książka w ogóle nie pasuje do makabrycznych sytuacji w niej opisywanych. Nie wiem, czy sięgnę po kolejne części.

4/10

• Cichy wielbiciel (Olga Rudnicka)

Julia jest zwyczajną dziewczyną. Skończyła studia, pracuje, zakochała się. Gdy dostaje bukiet kwiatów od tajemniczego wielbiciela, jest podekscytowana i zaintrygowana. Wiersze, kolejne kwiaty i wiadomości zaczynają ją najpierw niepokoić, a potem przerażać. Nikt nie rozumie jej strachu. Przecież posiadanie wielbiciela jest takie romantyczne. Jak uwolnić się od stalkera, gdy nie wiesz, kim on jest? Ale on wie wszystko o tobie. Wie, gdzie mieszkasz, gdzie pracujesz… i wie, jak zniszczyć twoje życie. (lubimyczytac.pl)

Jak cienka jest granica między miłością a obsesją? Zbyt cienka. Ta książka wstrząsnęła mną do głębi - stalking może spotkać każdego. Nawet nie zdajemy sobie sprawy, jak na pozór nic nieznaczące spotkanie może mieć tragiczne konsekwencje. Książkę pochłonęłam w jeden wieczór - ciężko mi było się od niej oderwać.

7/10

• Zaklęci (Graham Masterton)

Gdy Jack Reed zobaczył w strugach deszczu starą posiadłość w gotyckim stylu, natychmiast zapragnął przerobić ją na idylliczny, ekskluzywny hotel. Nie wiedział o tym, że przed 60 laty miejsce to było szpitalem dla psychicznie chorych - morderców i gwałcicieli, a wśród nich dla Quintusa Millera, charyzmatycznego, przerażającego swym wyglądem psychopaty, który przewodził miejscowej społeczności.Któregoś dnia wszyscy pensjonariusze, 137 osób, znikli bez śladu. Okazuje się, że dzięki starożytnej magii ich obmierzłe dusze zostały zaklęte w pokrywających mury posiadłości płaskorzeźbach. Klątwę, która ich więzi można odczynić w jeden sposób - zamordować osiemset istnień ludzkich, wtedy ściany wypuszczą Quintusa Millera i jego orszak śmierci...Fala zbrodni, która przetoczyła się przez USA, sprawiła, że Quintus prawie osiągnął swój cel. Zginęło 799 osób. Pozostała ostatnia ofiara. Jack musi powstrzymać zaklętych, którzy, by się wyzwolić, chcą poświęcić życie jego syna. (lubimyczytac.pl)

Zupełnie nie wiem, co napisać o tej książce. W dobie boomu na wampiry i wilkołaki (aczkolwiek powieść została wydana w 1989 r.) miło było przeczytać historię o... No właśnie? Uwięzionych w innym wymiarze? Przeklętych? Historia jest niewiarygodna, ale skoro przyjmujemy istnienie i działanie sił nadprzyrodzonych, to wszystko jest możliwe. 

Masterton jest niewątpliwie mistrzem grozy - mrok aż wycieka spomiędzy kartek, ale napięcia nie doświadczyłam. Ponadto cała historia pędziła galopem, by skończyć się szybko i rozczarowująco, przynajmniej w moim odczuciu.

5/10

• Gorący rytm (Olivia Cunning)

Jace, basista Sinnersów, ma za sobą przeżycia, o których woli nie mówić i nie myśleć. Jego duszę może ukoić tylko kobieta taka jak Aggie, przy której potrafi zapomnieć o cierpieniu i poczuciu winy.Zdaniem Aggie, pięknej dominy, z mężczyzn nie ma żadnego pożytku – poza poczuciem władzy, jakie dają, gdy błagają o litość u jej stóp. Lecz Jace nie jest taki jak klienci klubu, w którym Aggie tańczy co noc. Jeszcze żaden mężczyzna nie rozpalał jej aż tak i przy żadnym nie czuła się aż tak bezbronna...Kiedy niespodziewany wypadek stawia przyszłość Jace’a w zespole pod znakiem zapytania, Aggie wie, że musi mu pomóc. I pokazać, że czas i miłość leczą wszystkie rany… (lubimyczytac.pl)

Moją trzecią przygodę z twórczością pani Cunning oceniam pozytywnie. "Gorący rytm" jest to czwarty tom serii "Sinners on Tour", który w czytelniczym ciągu zajmuje trzecią pozycję, zaraz po "Ostrej grze". Moim zdaniem trzyma poziom pierwszej części (drugą byłam lekko rozczarowana) - czyta się ją szybko, lekko, opisy scen erotycznych naprawdę mogą podnieść ciśnienie ;) Historia skupia się tym razem na basiście, jednak ciągle przewijają się główni bohaterowie pierwszych dwóch części i możemy dowiedzieć się co nieco o ich dalszych losach - dla mnie to jest główny atut serii "Sinners on Tour". Zadziwia mnie jednak fakt, że nie ma tam zwykłej postaci - każdy z członków zespołu ma jakąś historię, oczywiście pogmatwaną, która miała decydujący wpływ na to, kim są teraz. Niemniej jednak seria ta zajmuje szczególne miejsce w mojej biblioteczce.

7/10

• Miasto kości (Cassandra Clare)

Tysiące lat temu, Anioł Razjel zmieszał swoją krew z krwią mężczyzn i stworzył rasę Nephilim, pół ludzi, pół aniołów. Mieszańcy człowieka i anioła przebywają wśród nas, ukryci, ale wciąż obecni, są naszą niewidzialną ochroną. Nazywają ich Nocnymi Łowcami. Nocni Łowcy przestrzegają praw ustanowionych w Szarej Księdze, nadanych im przez Razjela. Ich zadaniem jest chronić nasz świat przed pasożytami, zwanymi demonami, które podróżują między światami, niszcząc wszystko na swej drodze. Ich zadaniem jest również utrzymanie pokoju między walczącymi mieszkańcami podziemnego świata, krzyżówkami człowieka i demona, znanymi jako wilkołaki, wampiry, czarodzieje i wróżki. W swoich obowiązkach są wspomagani przez tajemniczych Cichych Braci. Cisi Bracia mają zaszyte oczy i usta i rządzą Miastem Kości, nekropolią znajdującą się pod ulicami Manhattanu, w której leżą zmarli Łowcy. Cisi Bracia prowadzą archiwa wszystkich Łowców Cieni, jacy kiedykolwiek żyli. Strzegą również trzech boskich przedmiotów, które anioł Razjel powierzył swoim dzieciom. Jednym z nich jest Miecz. Drugim Lustro. Trzecim Kielich. Od tysięcy lat Cisi Bracia strzegli boskich przedmiotów. I było tak aż do Powstania, wojny domowej, pod przywództwem zbuntowanego Łowcy, Valentine'a, który niemal na zawsze zniszczył tajemny świat Łowców. I mimo że od śmierci Valentine'a minęło wiele lat, rany, jakie zostawił, nigdy się nie zabliźniły. Od Powstania minęło piętnaście lat. Jest upalny sierpień w tętniącym życiem Nowym Jorku. W podziemnym świecie szerzy się wieść, że Valentine powrócił na czele armii wyklętych. A Kielich zaginął... (lubimyczytac.pl)

Pierwszy tom sagi The Mortal Instruments, która w założeniu miała być trylogią.
Najpierw obejrzałam film, potem postanowiłam, że koniecznie muszę przeczytać książkę. I dobrze zrobiłam, dzięki temu czytając o bohaterach, wizualizowałam sobie ich w wyobraźni i miałam lepszy odbiór całej powieści. Jest wielowątkowa, ale czytelnik nie jest w stanie pogubić się wśród tych wszystkich Nocnych Łowców, Przyziemnych, Podziemnych, Wilkołakach i Wampirach. Świat, na pozór normalny, okazuje się być zapełniony różnego rodzaju stworami. Walka dobra ze złem, na jej tle miłość, ale czy taka oczywista? 
Świetna powieść, po prostu.

8/10

• Miasto popiołów (Cassandra Clare)

Clary Fray chciałaby, żeby jej życie znowu stało się normalne. Ale czy cokolwiek może takie być, skoro dziewczyna jest Nocnym Łowcą, zabijającym demony, jej matka została magicznie wprowadzona w stan śpiączki, a ona sama nagle zaczyna widzieć mieszkańców Podziemnego Świata – wilkołaki, wampiry, wróżki… (lubimyczytac.pl)

Po drugi tom sagi The Mortal Instruments (tłumaczenie "Dary Anioła" jakoś mnie drażni) sięgnęłam natychmiast po przeczytaniu pierwszej części. "Miasto popiołów" również mnie nie zawiodło swoją fabułą. Tajemnica goni tajemnicę, wraz z bohaterami dowiadujemy się coraz więcej o ich przeszłości. Przy tej książce nie można się nudzić - ciągła akcja, zaskakujące zwroty wydarzeń, iskra pomiędzy głównymi bohaterami, niepewność, jak to się wszystko potoczy. Zakończenie pozostawia pewien niedosyt i nutę być może rozczarowania, dlatego natychmiast po lekturze "Miasta popiołów" zaczytałam się w trzeciej części.

8/10

• Miasto szkła (Cassandra Clare)

Pośród chaosu wojny Nocni Łowcy muszą zdecydować się na walkę u boku wampirów, wilkołaków i innych Podziemnych… albo przeciwko nim. Tymczasem Jace i Clary też muszą podjąć ważne decyzje. Czy mogą pozwolić sobie na zakazaną miłość? (lubimyczytac.pl)

Niewątpliwie seria The Mortal Instruments w zamierzeniu miała być trylogią - świadczy o tym zakończenie trzeciego tomu. Wszystko się wyjaśnia, czytelnik jest uspokojony. Ta część jest najbardziej dynamiczna z pierwszych trzech tomów - niesamowite zwroty akcji, zaskakujące wydarzenia, tajemnice zostają ujawnione i wyjaśnione. Muszę przyznać, że nie spodziewałam się pewnych rozwiązań, które zaserwowała nam autorka, ale świadczy to o nieprzewidywalności czytanej historii.

Mogę już z całą pewnością stwierdzić, że jestem zafascynowana tą sagą - przedstawionym w niej światem, tak pełnym różnorodności. Nic nie jest oczywiste, nic nie jest takie, jakie się wydaje na pierwszy rzut oka. 

"Normalność wcale nie jest taka dobra, jak się wydaje."

8/10

• Miasto upadłych aniołów (Cassandra Clare)

Wojna się skończyła i szesnastoletnia Clary Fray wraca do Nowego Jorku, podekscytowana możliwościami, które się przed nią otwierają. Zaczyna szkolenie Nocnego Łowcy, żeby nauczyć się wykorzystywać swój wyjątkowy dar. Podziemni i Nocni Łowcy w końcu zawarli pokój i, co najważniejsze, Clary może w końcu nazywać Jace’a swoim chłopakiem. Jednakże wszystko ma swoją cenę. Ktoś zabija Nocnych Łowców i prowokuje w ten sposób napięcia między Podziemnymi i Nocnymi Łowcami, mogące doprowadzić do kolejnej krwawej wojny. Najlepszy przyjaciel Clary, Simon, nie może jej pomóc. Jego matka właśnie dowiedziała się, że syn jest wampirem, więc Simon musiał opuścić dom rodzinny. Okazuje się jednak, że wszyscy chcą mieć go po swojej stronie... ze względu na moc klątwy, która niszczy jego życie. I gotowi są zrobić wszystko, żeby dostać to, czego chcą. W dodatku, Simon umawia się równocześnie z dwiema pięknymi, niebezpiecznymi dziewczynami, i żadna nie wie o tej drugiej. Kiedy Jace zaczyna się odsuwać od Clary, niczego nie wyjaśniając, jest ona zmuszona dotrzeć do serca tajemnicy, która okaże się jej najgorszym koszmarem. Clary zapoczątkowuje ciąg strasznych wydarzeń, mogących pozbawić ją wszystkiego, co kocha. Nawet Jace’a. Miłość. Krew. Zdrada. Zemsta. (lubimyczytac.pl)

Ech, i po co od razu po trzeciej części sięgnęłam po czwartą? Wprawdzie bohaterowie nie muszą już walczyć ze złem w postaci Valentine'a, ale oto pojawia się coś gorszego, coś o wiele gorszego. Potrafi wedrzeć się w ludzki umysł i nim sterować, ranić najbliższe osoby. Pojawiają się nowi bohaterowie, bardzo ciekawi moim zdaniem, dopełniający historię z pierwszych tomów. I muszę przyznać, że poświęcenie większej uwagi Simonowi wyjątkowo przypadło mi do gustu - generalnie bardzo polubiłam tego bohatera, odkąd stał się wampirem. Zakończenie może nie wszystkim przypaść do gustu, no ale jest przecież piąty tom i mam nadzieję, że w nim się wszystko wyjaśni, bo z pewnością nie doczekam do szóstego...

8/10

• Miasto zagubionych dusz (Cassandra Clare)

Jace stał się sługą zła, związanym na wieczność z Sebastianem. Tylko mała grupka Nocnych Łowców wierzy, że można go ratować. Żeby to zrobić, muszą zbuntować się przeciwko Clave. I muszą działać bez Clary. Bo Clary rozgrywa niebezpieczną grę zupełnie sama. Ceną przegranej jest nie tylko jej własne życie, ale również dusza Jace’a. Clary jest gotowa zrobić dla niego wszystko, ale czy nadal może mu ufać? I czy on jest naprawdę stracony? Jaka cena jest zbyt wysoka, nawet za miłość? (lubimyczytac.pl)

Pierwsze cztery tomy The Mortal Instruments przeczytałam praktycznie jednym ciągiem, jeden po drugim, bez nawet kilku godzin przerwy. Po czwartej części powiedziałam sobie "Stop" - przede mną ostatni dostępny tom, przyjemność trzeba dozować i czytać na spokojnie. Zrobiłam sobie dzień przerwy i lekturę dawkowałam sobie przez trzy dni. I bardzo dobrze zrobiłam :)

Historia na początku wydaje się być beznadziejna - Jace zniknął i nie wiadomo, co się z nim stało, ani gdzie jest. Wydaje się, że Clave postawiło na nim krzyżyk, jednak główni bohaterowie nie dają za wygraną. Clary, Simon, Isabelle, Alec i Magnus angażują się w tajemnicy przed resztą w poszukiwania Jace'a. Poruszają Niebo i Ziemię, żeby znaleźć rozwiązanie, które pomoże wytropić zaginionego przyjaciela oraz sprowadzić go do domu. Powieść obfituje w wiele zwrotów akcji - Cassandra Clare nie zawodzi w tej kwestii czytelników. Dialogi są takie, jakie lubię - nie brak w nich humoru i sarkazmu. Czytam wiele opinii, które wyrażają zawód zmianą osobowości Izzy, ale właśnie dzięki temu bardziej polubiłam tę bohaterkę.

"Miasto zagubionych dusz" skończyło się tak, że nie odczuwam natychmiastowej potrzeby sięgnięcia po kolejną część i w spokoju będę czekać na szósty tom ;)

8/10

Po sadze The Mortal Instruments robię sobie małą przerwę - całą serię przeczytałam w niewiele ponad tydzień, zatraciłam się w świecie stworzonym przez Cassandrę Clare i jakoś nie potrafię ot tak sięgnąć po kolejną książkę, która nie będzie opowiadała o Nocnych Łowcach - Clary, Jace'u, Alecu, Izzy, Simonie... Myślę, że to tylko kwestia czasu, nim sięgnę po kolejne propozycje tej autorki.

Co ciekawego ostatnio przeczytałyście? 

Znacie zaprezentowane przeze mnie pozycje? Co o nich sądzicie? 

Zapraszam do dyskusji ;)